رابطه ابعاد مقابله مذهبی و عاطفه مثبت با ادراک ‏رنج و کیفیت زندگی در بیماران تصلب چند گانه

هدف این پژوهش، بررسی رابطه ابعاد مقابله مذهبی و عاطفه مثبت با ادراک رنج و کیفیت ‏زندگی در بیماران تصلب چندگانه بود‎.‎‏ نوع مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش ‏کلیه افراد مبتلا به تصلب چندگانه بود که به مراکز مغز و اعصاب بیمارستان علی بن ابیطالب‎ ‎‏ ‏شهرستان زاهدان در سال 1392مراجعه نموده بودند. نمونه شامل 43 نفر بود که به صورت در ‏دسترس انتخاب شدند. متغیرها با استفاده از پرسشنامه های شیوه مقابله مذهبی کلمن(2011)، ‏عاطفه مثبت واتسون، کلارک و تلگن(1998)، کیفیت زندگی وار و گاندیک(1998) و ادراک رنج ‏اسچالز، مونین، سزاج، لینگر و همکاران(2010) سنجیده شد. اطلاعات با استفاده از روشهای ‏همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج همبستگی نشان داد ‏که بین ابعاد رنج روانی و وجودی/ معنوی (ابعاد ادراک رنج) با عاطفه مثبت رابطه معکوس و معنی دار ‏و بین رنج وجودی/ معنوی(ابعاد ادراک رنج) با ارزیابیهای خیرخواهانه و مقابله مذهبی فعال (ابعاد ‏مقابله مذهبی) رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج همبستگی نشان داد که بین بعد ‏ایفای نقش ناشی از مشکلات هیجانی(ابعاد کیفیت زندگی) با مقابله مذهبی منفعل رابطه مثبت و ‏معنی دار و کل بعد روانی(ابعاد کیفیت زندگی) با فعالیتهای مذهبی و ارزیابی های خیرخواهانه رابطه ‏مثبت و معنی دار و با مقابله مذهبی منفعل رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد. علاوه بر این نتایج ‏همبستگی نشان داد که بین عاطفه مثبت با هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی رابطه معنی داری وجود ‏ندارد. نتایج رگرسیون گام به گام در ارتباط با نقش عاطفه مثبت در پیش بینی ابعاد ادراک رنج نشان ‏داد که تنها عاطفه مثبت رنج روانی(ابعاد ادارک رنج) را پیش بینی می کند. علاوه بر این نتایج ‏رگرسیون گام به گام در ارتباط با نقش ابعاد مقابله مذهبی در پیش بینی ابعاد کیفیت زندگی نشان ‏داد که فعالیت مذهبی منفعل(ابعاد ادراک رنج) بعد ایفای نقش ناشی از مشکلات هیجانی(ابعاد ‏کیفیت زندگی ) را پیش بینی می کند. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد که فعالیت های مذهبی در ‏گام اول به تنهایی کل بعد روانی (ابعاد کیفیت زندگی) و در گام دوم فعالیت های مذهبی با مقابله ‏مذهبی منفعل روی هم کل بعد روانی (ابعاد کیفیت زندگی) را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج ‏می توان چنین استنباط نمود که فعالیتهای مذهبی می تواند منجر به افزایش سطح کیفیت زندگی و ‏کاهش احساس رنج بیماران تصلب چندگانه شود. علاوه بر این می توان با با به کارگیری فعالیتهای ‏مذهبی و آموزشهای لازم در جهت افزایش عاطفه مثبت به ارتقاء سطح کیفیت زندگی و کاهش ‏احساس رنج بیماران تصلب چندگانه کمک نمود. ‏